Blog
pagina: 1 2 3 4
Nieuwjaarswens.. (22/12/2008)

Ik wil hierbij graag de gelegenheid gebruiken om iedereen een gelukkig, gezond en heel inspirerend 2009 toe te wensen! Dit zijn voor ons allemaal interessante tijden, want we zijn in een periode aangekomen waarin echte keuzes gemaakt moeten worden. Welke richting zullen we opgaan en zullen we angstig zijn of juist hoopvol voor de toekomst? Het opwarmen van de aarde, de economische wereldcrisis, het continuerend wereldomvattende terrorisme, het uiteenvallen van landen of ‘Unions’ en de verkiezing in de USA van een nieuwe president; Barack Obama.
Deze internationale kwesties kunnen een kans zijn voor nieuwe hoop en echte positieve verandering..

Op persoonlijk vlak zal ik mijn best blijven doen om via mijn muziek en lesgeven licht en positiviteit uit te dragen en ‘de harteziel’ van de mensen te raken. Voor mij was deze week een superweek met het spelen van geweldige muziek, zeker gezien de gevolgen en nasleep van het mezelf in mijn linkerhandvinger snijden en last te hebben gehad van een enigszins zwakke gezondheid. Het spelen van Schumann’s celloconcert, een recital met gedeeltelijk nieuw repertoire en het spelen van de continuopartij van Bach’s Weinachtsoratorium in dezelfde week…veel leuker dan dit kan bijna niet!

Mijn wens voor 2009 is dat we allemaal positieve energie aan de wereld geven, ons best doen om de ander ‘te zien’ en ook enige echte interesse tonen in de mensen om ons heen. Om een glimlach te schenken aan de mensen die we op straat ontmoeten en te accepteren dat ‘de ander anders is’.
Dat is mijn Nieuwjaarswens…  Gelukkig Nieuwjaar!

Pamela

Balans.. (10/11/2008)

Ik bedacht me laatst hoe essentieel het eigenlijk is om de juiste balans te bewaren in het leven. Voor een musicus is dit een van de belangrijkste zaken die we ons meester moeten maken, ..of beter gezegd.. waar we mee moeten ‘jongleren’. Dit gegeven geldt natuurlijk voor vele beroepen en mensen, maar ik richt mijn bespiegelingen nu even op mijn eigen beroep.

Mijn ervaring als uitvoerend beroepsmusicus is dat we nooit genoeg tijd lijken te hebben om te doen wat we graag zouden willen doen. Opmerkingen die ik vaak hoor zijn ‘ik had geen tijd’, of ‘als ik meer tijd zou hebben dan..’. Muziekstukken behoren op een bepaald moment podiumklaar ingestudeerd te zijn, zakelijke telefoontjes en administratieve zaken lijken zich steeds weer op te stapelen en het hebben van een sociaal leven….? Ha-ha! Desalniettemin vind ik het erg belangrijk een bepaalde balans te hebben tussen mijn leven als musicus en mijn familie en vrienden. Bij tijd en wijlen een uitdaging, aangezien een dag maar uit 24 uur bestaat! 

En nu heb ik nog niet eens gesproken over de fysieke kant van de balans! Persoonlijke zorgen en verdriet, zoals bij het overlijden van mijn vader afgelopen maart, zorgden ervoor dat ik het opladen van mijn eigen batterij had verwaarloosd. Door een extreem en druk jaar had ik al lange tijd geen sport meer beoefend, wat ik meestal wel doe. Ik ben dol op sport. Ik speel graag tafeltennis of snooker, maar fysiek gezien, helde de balans nu definitief over naar de verkeerde kant ..

Vorige week wilde ik brood met zo’n lekkere dikke korst snijden. En u raadt het waarschijnlijk al, het mes schoot van de korst recht in de ringvinger van mijn linkerhand. Verdikkeme..! Bloedbad. Ik heb nog geprobeerd het lapje vinger terug te duwen en vast te plakken met wat lijm in de hoop dat het zou werken.
Niet dus.. rust is het devies. Met een aantal recitals op de agenda – sommigen met nieuw repertoire- en Schumann celloconcert voor te bereiden is dit nogal een domper. Het komt weer helemaal in orde met de vinger, maar het voorval deed me wel realiseren op welk ragfijn draadje we soms balanceren.

Dit jaar is een jaar van ‘ziek, zwak en misselijk’ gebleken. Nadat ik in Edinburgh een recital had gegeven, wilde ik van wat vrije tijd gebruik maken en de stad met zijn prachtige omgeving onderzoeken, maar mijn lijf had andere plannen. Waarschijnlijk had mijn lijf besloten dat het genoeg gewerkt had en ging in staking. Om de straten door te banjeren, terwijl mijn lichaam overal plotseling met spierpijn kampt is niet echt een pretje, laat staan om ook nog heuvels te beklimmen! Recentelijk ben ik pas hersteld van de griep, die zijn zoete tijd nam om uit mijn systeem te gaan. Vijf weken om precies te zijn, stiekem vergezeld door de ziekte van Pfeiffer. Eindelijk was ik daar helemaal vanaf en nu dit weer! Voor iemand die normaal gesproken nooit ziek is, is dit een duidelijke lesje in nederigheid.
 
De balans bewaren.
Niet alleen tussen werk en privé, maar balans in mind, body and soul..
 
Pamela
de wedergeboorte.. (04/08/2008)

Vandaag is de wedergeboorte van mijn site. Het werd hoog tijd de site in een nieuw jasje te steken om zo wat meer met het computer tijdperk mee te gaan ;-D. Zelf ben ik heel blij met het ontwerp en de gebruiksvriendelijke verbeterde functionaliteit. Ik hoop dat u de site ook mooi vindt en de inhoud interessant, informatief en onderhoudend. Wellicht een leuk weetje..de cellokrul aan de rechterkant is van mijn eigen ouwe cello. Een lief mooi Italiaans krulletje uit 1800. Als u opmerkingen heeft (positief commentaar is altijd welkom!), berichten of vragen aan mij persoonlijk heeft, kunt u me altijd mailen naar info@pamelasmits.com. Ik zal uw mail met alle plezier beantwoorden. Tenminste, na de 7de dan, want ik ga eerst even naar London om op de Proms te spelen..

Ondanks dat ik vaak nieuws niet zo nieuwswaardig vind, of pas als het al geweest is, zal ik proberen vaker iets op de site te vertellen. Als u het niet interessant genoeg vindt klikt u toch gewoon door naar een ander hoofdstukje?

Misschien is het goed te vermelden dat de geluidsfragmenten nog niet helemaal ‘up to date’ zijn. Tsja, gebrek aan tijd o.a. om de opgenomen concerten te beluisteren en een computer die, ondanks alle smeekbedes, gewoonweg weigert om de geluidsopnamen op te slaan, is een andere reden. De eerlijkheid gebied me ook te zeggen dat ook op de oude site de geluidsopnamen al jaren niet meer bijgewerkt waren. Niet alleen omdat ik gewoon te druk (en te lui..) geweest ben om het eerder te doen, maar vaak waren ook de opnamen mislukt. Wordt een concert eindelijk opgenomen, mislukt het toch door: ‘oeps sorry, vergeten de microfoon aan te zetten’ ‘O, moest ik op deze record knop drukken?’. Of de microfoon stond teveel open, waardoor het geluid vervormde.

Ach ja, computers en opname apparatuur…
ik hou het voorlopig maar weer even bij de cello!

Pamela

pagina: 1 2 3 4